Çocuk gecenin üçünde uyanmıştı.
Yattığı yerden, tam da pencerenin üst kısmından kendisine gülümseyen bi yüz vardı.
Çocuk heyecanla yatağından fırladı, balkona çıktı.
Bembeyaz, haleler içinde ay kendisine gülümsüyordu.
“Ay kardeş, bana Rabbimden haberler mi getirdin” dedi çocuk.
Evet dedi ay, sana Habir olan, en güzel haberlerin sahibi olan Rabbinden haberler getirdim.
Çocuk balkondaki mindere çöktü, ciddi bi iş yapıyor edasıyla kollarını birleştirdi.
“Buyur ay kardeş, bana gerçek haberler, gerçekten haberler ver” dedi.
Sonra da telaşla etrafına bakındı,
“Ha, yalnız büyükler duymasın” dedi.
“Onlar gerçeklerden çok sıkılıyorlar.”
Yorum yaz