‘Olmak için çalışmak isterdim’ dedi
‘Var olmak için uğraşmak istemiyorum.’
Bir uçurumun dibi, tırmanmak hayatımın vaadi
Ben bu deniz seviyesine varma gayesinde çok yoruluyorum.
Sallandığım salıncaktan dahi görülmeyen zirve denen adi
Sırtımı dibe dayasam yine de gökyüzünü görmüyorum.
Alıyorum elime kalemimi, zihnimde o hayal denen vadi
Kalemimin ucu kırık, kâğıdı üzmek istemiyorum.
Nedir bu cinsimin suçu, nedir bu bana yüklenen mücadelenin bolluğu
Bıraksanız yarınıma, eklemeseydiniz bari bugünkü küfeme yorgunluğu
Taşımasına taşırım da gerçekten bu muydu bunun yolu
Biraz naif davransa şu dünya, belki deliler gibi aramazdım onu
Sanki ruhumu bıraksam bulutların olacağım şairi, bulabileceğim o anlatmaya değer yeri
Ucundan tutmayın uçurtmam dışında hiçbir şeyi!
Yüreğinde hissetmek istemez miydi insanoğlu neler olabileceğini
Olanı değil de olabileceği görmenin sadece masallar mı şahidi?
Gönül istiyor ısrarla, aşkla fethetmeyi şu kalp denen şeyi
Ama nedense önümdeki ışığı söndürülmekten kurtaramıyorum.
Barındırmıyorum diye şu süper güçlerden hiçbirini
Dünya denen düşmanı alt edemiyorum.
Küçük bir bulutken kendi sınırlarımın içinde; gök olmayı dilemeyi
Bulut olduğumu kanıtlamaya çalışırken neden kaybediyorum?
‘Olmak için çalışmak isterdim’ dedi
‘Var olmak için uğraşmak istemiyorum.’
Yorum yaz