Var Olmanın Mücadelesi

‘Olmak için çalışmak isterdim’ dedi

‘Var olmak için uğraşmak istemiyorum.’

Bir uçurumun dibi, tırmanmak hayatımın vaadi

Ben bu deniz seviyesine varma gayesinde çok yoruluyorum.

Sallandığım salıncaktan dahi görülmeyen zirve denen adi

Sırtımı dibe dayasam yine de gökyüzünü görmüyorum.

Alıyorum elime kalemimi, zihnimde o hayal denen vadi

Kalemimin ucu kırık, kâğıdı üzmek istemiyorum.

Nedir bu cinsimin suçu, nedir bu bana yüklenen mücadelenin bolluğu

Bıraksanız yarınıma, eklemeseydiniz bari bugünkü küfeme yorgunluğu

Taşımasına taşırım da gerçekten bu muydu bunun yolu

Biraz naif davransa şu dünya, belki deliler gibi aramazdım onu

Sanki ruhumu bıraksam bulutların olacağım şairi, bulabileceğim o anlatmaya değer yeri

Ucundan tutmayın uçurtmam dışında hiçbir şeyi!

Yüreğinde hissetmek istemez miydi insanoğlu neler olabileceğini

Olanı değil de olabileceği görmenin sadece masallar mı şahidi?

Gönül istiyor ısrarla, aşkla fethetmeyi şu kalp denen şeyi

Ama nedense önümdeki ışığı söndürülmekten kurtaramıyorum.

Barındırmıyorum diye şu süper güçlerden hiçbirini

Dünya denen düşmanı alt edemiyorum.

Küçük bir bulutken kendi sınırlarımın içinde; gök olmayı dilemeyi

Bulut olduğumu kanıtlamaya çalışırken neden kaybediyorum?

‘Olmak için çalışmak isterdim’ dedi

‘Var olmak için uğraşmak istemiyorum.’